przebaczmy sobie każdą noc

Nieodzownym składnikiem mojego życia są doprawdy ludzie zapełniający go. Fakt faktem, nie zawsze doskonale komunikuje mi się z nimi, to bez wszelkiej egzystencjalności człowieka nie dałabym rady stanąć na nogi wypełnione mięsem, naczyniami krwionośnymi, limfatycznymi, mięśniami. Nie umiałabym dziękować, przepraszać, myśleć jak człowiek stworzony do tego. Nie umiałabym popełniać błędów i uczyć się ich niedoskonałości. Czasami złoszczę się na cały świat, na wielu ludzi mi bliskich, pewno każdy ma chwile zawahania gdy jeden z ciężarków zaczyna toczyć kroczki po swoim miejscu, kiedy ja zniżam się do ziemi i próbuję podnieść. To właśnie moment, kiedy potrzebuję pomocy od ludzi nade bliskich, jak tych, z którymi nie miałam w życiu nic wspólnego, to ci wystawiają dłonie gdy toniesz jak statek przepełniony ludźmi przepełnionymi strachem przed śmiercią. Przed sposobem opuszczenia życia. Bywają momenty kiedy potrzebuję czegoś, ale nie potrafię tego wyrazić. Uważam, że w tej kwestii sama muszę udowodnić (sobie), że jestem w stanie tego dokonać choćby zawieszaniem psów nad sobą. Fantastycznie móc zwrócić się do przyjaciół, rodziny, nie zawsze idealnej, choć nie wiem jak to klasyfikować. Być może ja doszukuje się czegoś więcej. Dziękuję za każdy spędzony dzień ze mną. Mam świadomość że bywały niekiedy na tyle trudne chwile, że można było mnie odstawić w kąt. Kto nie ma złych dni? J

Dziękuję najbliższym za fantastycznie spędzony sylwester w życiu. Nie było chwili kiedy się nie śmiałam, pomimo tak startej rozterki w mojej głowie. Bye the way; mam nadzieję, że każdy sylwester będzie taki ja ten. Zamiast zabawy z alkoholem i innymi dzikimi substancjami, zrobiłyśmy spontaniczne zdjęcia, ale ta sprawa zdaje mi się być równie zabawna. Inna zabawa.

Pozdrawiam serdecznie Bukę.

:)